Ik ben een vollemaanbloeder .
Dat was ik niet altijd. Jarenlang werd mijn cyclus gedempt door synthetische ritmes, waarbij het zachte gezoem van de hormoonregulatie de oeroude drumbeat dempte die vrouwen ooit begeleidde in hun verbondenheid met de Aarde. Maar het is nu zeven jaar geleden dat ik stopte met hormonen, zeven jaar van herwildering, van het herinneren van de taal die mijn lichaam ooit vloeiend sprak: maanlicht, getijden en intuïtie.
Toen ik naar Sardinië verhuisde, ontwaakte er iets diepzinnigs . De lucht hier draagt een oeroude hartslag met zich mee: zout, mirte, rozemarijn en zeewind. Het licht leeft; het voedt alles. Ik sta op en slaap met de zon, eet wat er groeit in de aarde onder mijn voeten en baad in de wildernis van het land. Langzaam begon mijn lichaam te zoemen met het ritme van dit eiland, niet synchroon met kalenders of schema's, maar met de adem van de natuur zelf .
En zo begon mijn bloeding samen te vallen met de volle maan: de Rode Maan-cyclus.
Mijn naam is Sharon Fernie en ik ben de oprichter van Herbal Cacao, een bedrijf dat de wereld voorziet van hoogwaardige Herbal Cacao Blends. Ik heb een diepe passie voor holistisch welzijn en eeuwenoude tradities, en bij Herbal Cacao is het onze missie om onze gemeenschap te ondersteunen op hun reis van zelfontdekking en spirituele ontdekking, door bewustzijn te creëren over de diepgaande voordelen van ceremoniële cacao en andere medicinale adaptogene kruiden en paddenstoelen.
Hier in het " Herbal Cacao Journal " Ik verken de fascinerende wereld van niet alleen onze actieve medicinale ingrediënten, maar duik ook in de wereld van rituelen, eeuwenoude geneeswijzen en moderne wellnesstechnieken, gecombineerd met ervaringen uit mijn eigen leven.
Dus of u nu een ervaren beoefenaar bent of net begint met uw holistische welzijnsreis, deze blogpost in het "Herbal Cacao Journal" is uw uitnodiging om uw begrip van heilige kruiden en planten en hun diepgaande invloed op onze geest, lichaam en ziel te verdiepen.
Het Rode Maanpad 🌕 De flow van de genezer
Bloeden met volle maan is het pad bewandelen van de medicijnvrouw , de genezer , de bewaarder van wijsheid .
Het is geen ritme van vruchtbaarheid in fysieke zin, maar een ritme van spirituele schepping . Terwijl anderen bloeden tijdens de nieuwe maan en zich naar binnen keren voor rust en vernieuwing, wordt gezegd dat degenen die bloeden tijdens de volle maan zich vergieten in de helderheid van de verlichting. De wereld om ons heen baadt in maanvuur, maar van binnen zijn we in afdaling, loslatend, reinigend en transformerend.
Het is een paradox waar ik van ben gaan houden.
Als de maan het best zichtbaar is, ben ik het meest in mezelf gekeerd.
Als de wereld gloeit, sluit ik mijn ogen en luister.
De volle maan brengt alles naar de oppervlakte: emoties, inzichten, dromen. Op mijn bloedige dagen zit ik in het maanlicht en nip ik aan mijn Herbal Cacao , een heilige bondgenoot die me vasthoudt als een moederhand. De warmte ervan stroomt door me heen, aardt mijn energie en verzacht de weeën, zowel emotioneel als fysiek.
Ik meng het vaak met Blauwe Lotus of Rozenblaadjes, kruiden die het hart openen en de geest kalmeren. Met elke slok voel ik de oude vrouwen achter me, zij die ooit in de aarde bloedden, die zich onder de volle maan verzamelden, niet uit schaamte, maar uit eerbied. Mijn cacao wordt zowel gebed als voeding, en verankert me in de lijn van vrouwen die wisten dat menstruatie nooit een vloek was, maar een gemeenschap .
Bloeden als spiritueel portaal
Menstruatiebloed brengt een bepaalde magie met zich mee. Het is niet alleen een fysieke bevrijding ; het is een poort.
Elke cyclus is een weerspiegeling van dood en wedergeboorte, een afwerpen van wat niet langer dient, een opheldering voor wat komen gaat. Wanneer we bloeden, gaan onze intuïtieve poorten wijd open . De sluiers tussen werelden worden dunner, en boodschappen komen vaak binnen in dromen, in het zachte gefluister van de wind, of in de wetenschap die diep in de buik nestelt.
In oude culturen werden menstruerende vrouwen gezien als orakels, dragers van heilig zicht. Ze trokken zich terug, niet omdat ze onrein waren, maar omdat hun gevoeligheid was toegenomen; ze konden direct communiceren met het onzichtbare.
Als ik bloed onder de volle maan, voel ik deze waarheid trillen in mijn botten.
Mijn rituelen vertragen. Ik schrijf in mijn dagboek, ik rust uit, ik drink cacao en ik luister.
Soms huil ik, niet van verdriet, maar van het intense besef dat ik natuur ben, cyclisch, veranderlijk en compleet.
Leven door de zon, bloeden door de maan
Het leven op Sardinië heeft deze dans tussen licht en donker verdiept. Ik word wakker met de zonsopgang en zie 's avonds de lucht blozen. Mijn eten is eenvoudig, aards, lokaal en seizoensgebonden. Deze terugkeer naar een natuurlijk leven heeft mijn lichaam afgestemd op de subtiele symfonie van de natuur. Ik heb geleerd dat hoe meer ik in lijn ben met zonlicht, aarde en stilte , hoe sierlijker mijn lichaam door haar maandelijkse cycli stroomt.
Het is alsof mijn baarmoeder naar het land luistert.
Als de wilde bloemen bloeien, heb ik een eisprong.
Als de maan helder en rond wordt, laat ik los.
Als je zo leeft, afgestemd, wakker en belichaamd, besef je dat je bloed deel uitmaakt van de poëzie van de Aarde.
Cacao als heilige metgezel
Op mijn bloedige dagen is cacao meer dan alleen een troostdrankje; het wordt een ceremoniële brug . Het helpt me zachtjes af te dalen naar de onderwereld van mijn cyclus, met aanwezigheid en eerbied.
Magnesium kalmeert mijn lichaam. Theobromine opent mijn hart. De geest van cacao fluistert zelf: "Je kunt gerust verzachten."
In de stilte van die dagen bereid ik mijn cacao met aandacht en schenk ik mijn eerste slok aan de Aarde, een gebaar van dankbaarheid voor het geschenk van vernieuwing. Ik laat de warmte me verankeren terwijl mijn energie naar binnen stroomt. Deze dagen zijn niet bedoeld voor productiviteit; ze zijn bedoeld voor aanwezigheid .
Als ik die waarheid eerbiedig, stroomt alles harmonieuzer. Mijn creativiteit verdiept zich, mijn intuïtie verscherpt en mijn lichaam bedankt me met fluisteringen in plaats van schreeuwen.
In sync, in ziel
Een vollemaanbloeder zijn betekent leven in dualiteit, bloeden in licht, duisternis bewaren te midden van helderheid. Het betekent zowel het wilde als het wijze, het zichtbare als het mystieke belichamen.
Iedere maand, als de maan haar buik rond de hemel draait, word ik eraan herinnerd dat mijn lichaam een heilige kalender is, die niet de tijd bijhoudt, maar de transformatie.
En dus bloed ik met eerbied.
Ik bloed als gebed.
Ik bloed van dankbaarheid voor de cycli die mij vormen tot een diepere heelheid.
Mijn bloed is mijn offer, aan de maan, aan de aarde, aan elke vrouw die zich haar ritme herinnert.
Mogen we allemaal de weg terug vinden naar het mysterie ,
naar de maan ,
en aan de heilige pols van de natuur in ons .
